Μουσική Ιστορία της Κέρκυρας

Μουσική Ιστορία της Κέρκυρας

    Δίκαια η Κέρκυρα έχει κατακτήσει την ονομασία «Νησί της Μουσικής». Αυτή η πλούσια μουσική παράδοση έχει δημιουργηθεί κυρίως τον 19^ο και 20^ο αιώνα. Με το πέρασμα των χρόνων έχουν δημιουργηθεί πολλές χορωδίες, ορχηστρικά σχήματα, το τμήμα μουσικών σπουδών Ιόνιου Πανεπιστημίου και φυσικά το Μουσικό Σχολείο Κέρκυρας.

    Περίοδος ακμής υπήρξε από τον 6^ο ως τον 2^ο π.Χ. αιώνα, καθώς η οικονομική της ανάπτυξη εκείνη την εποχή την έκανε επίκεντρο πολιτιστικών και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων και εκεί τελούνταν θεατρικοί και μουσικοί αγώνες.

    Κατά την βυζαντινή περίοδο, η μουσική ανάπτυξη διακόπτεται. Η έλευση του Χριστιανισμού σήμαινε και την εγκατάλειψη του οτιδήποτε ήταν συνδεδεμένο με την αρχαία Ελληνική θρησκεία. Το θεοκρατικό Βυζάντιο και η Ανατολική Εκκλησία προέβησαν σε μια άτεγκτη προγραφή της οργανικής μουσικής με αποτέλεσμα στην ανατολική μεσόγειο να εξαφανιστεί η πολυφωνική μουσική υπέρ της Ανατολικής μονοφωνίας.

   Το Βυζάντιο σταμάτησε να ασκεί μουσική επιρροή στην Κέρκυρα στις αρχές του 13 αιώνα. Καθ' όλη τη διάρκεια της Ξενικής Κατοχής και μέχρι την Ένωση με την Ελλάδα οι Δυτικοί Κυρίαρχοι θα επηρεάζουν όλο και περισσότερο την ντόπια καλλιτεχνική δημιουργία. Σε αυτό το χρονικό διάστημα η μουσική της Κέρκυρας θα ανταλλάξει στοιχεία με την μουσική των προσφύγων από τις ελλαδικές περιοχές, με αρκετές αποικίες της νότιας Ιταλίας και το Belcanto (ιταλική φωνητική τεχνική του 18ου αιώνα). Αυτό συνέβαλε στην ανάπτυξη του μουσικού είδους της καντάδας και γενικότερα της έντεχνης Επτανησιακής μουσικής.

   Ανάλογες επιρροές δέχτηκε και η εκκλησιαστική μουσική παράδοση της Κέρκυρας χωρίς βέβαια να απομακρυνθεί από το Ανατολικό Ορθόδοξο Δόγμα. Η Κέρκυρα την εποχή της Αναγέννησης ,αποτελώντας σταυροδρόμι ανάμεσα σε Βενετία και Κρήτη, επηρεάζεται από τα νέα λογοτεχνικά και μουσικά ρεύματα της Ευρώπης, παράλληλα όμως, δέχεται ακόμα την επιρροή των μεγάλων δημιουργών της εποχής (Κορνάρου, Θεοτοκόπουλου, Λεονταρίτη).Το 1669 οι Κρήτες πρόσφυγες καταφεύγουν στην Ενετοκρατούμενη Κέρκυρα μεταφέροντας μαζί τους τη γνήσια μουσική τους παράδοση. Τραγουδιστές, οργανοπαίκτες και ψάλτες είναι πλέον διάσπαρτοι σε ολόκληρο το νησί ασκώντας επιρροή όχι μόνο στην πόλη αλλά και στην ύπαιθρο. Η ψαλμωδία των Επτανησίων αποτελεί πλέον ένα κράμα βυζαντινών μελωδιών και τρίφωνης αυτοσχέδιας συνοδείας, που φέρει μέχρι και σήμερα την ονομασία ‘κρητικό μέλος’. 

   Σταθμός στην ανάπτυξη της μουσικής παράδοσης της Κέρκυρας υπήρξε η δημιουργία του θεάτρου Σαν Τζάκομο. Το κτίριο ιδρύθηκε το 1693, αρχικά ως χώρος συγκέντρωσης των Ενετών ευγενών της Κέρκυρας, ενώ μετατράπηκε το 1720 σε θέατρο(το πρώτο σύγχρονο θέατρο στην Ελλάδα). Το 1733 ανέβασε την πρώτη όπερα (πιθανότατα το έργο «Gerone, tiranno di Siracusa» του J.A. Hasse, σε λιμπρέτο του Aurellio Aurelli) και έκτοτε εξελίχθηκε σε κέντρο της ελληνικής όπερας ,για την περίοδο 1733-1893, ανεβάζοντας κυρίως παραστάσεις κωμικής όπερας (όπερας buffa). Το Σαν Τζάκομο με την νέα μουσική παράδοση που εισήγαγε εδραίωσε την ελληνική μουσική παρουσία σε μια εποχή που το ελληνικό κράτος δεν υπήρχε ακόμη. Αποτέλεσε πόλο έλξης για πολλούς Ιταλούς μουσικούς και συνθέτες οι οποίοι εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Κέρκυρα.